Una sì tù
piaghjinca è montagnola
pelle di neve è di sole
silenziu di donna
è risa di damicella

una sì tù
maturaghjola

(Una sì tù: parolle è traduzzione)

Traductions/Übersetzungen/Vertalingen FR/AL/NL dans les/in den/in de POSTS

samedi 11 juillet 2015

L'IDEA DI U VULTÀ (1977)


Istu Parigi hà la voce calla
È m'era lasciatu incantà
Paria oru ogni petra gialla
Lucia à sole l'eletricità...
Cù la famiglia omu si stalla
À meza ghjente venuti à ruspà
Si scaccaneghja è cusì si salla
U pattu amaru di lu benistà

È po una mane, pè l'esiliati
Una vuciuccia s'hè data à parlà
È ind'i carrughji infumaticati
Voca l'idea di u (to*) vultà

L'alburu in l'ortu caccia la talla
Ùn stà ma' tantu l'insetu à piglià
Ma u so fruttu si ferma in palla
Ogni buccone ci vole à stentà...
Quessa la fica ùn fece chè ghjalla
A vita vera hè fermata culà
Scemu sò statu tandu à cappialla
Chì m'aghju persu la mio libertà

Anni passati mancu à pensalla
Di lascià quì lu ride è lu ciarlà
Issu volu mattu di la farfalla
Intondu à la luce di a so cità...
Ma la vuciuccia, andate à spiccalla
Quand'ella si n'hè vulsuta intanà
Si ficca in pettu è mancu s'imballa
Dice è ripete la so vuluntà...

----------GF----------


L'IDEE DU RETOUR

Ce (sacré) Paris a la voix chaude
Et je m'étais laissé enchante.
Tout ce qui luisait me semblait de l'or,
L'électricité brillait comme le soleil.
Chacun s'installe avec sa famille
Parmi les gens venus gratter (travailler)
On rit (à gorge déployée) et ainsi est scellé
Un pacte amer avec le bien-être (le confort)

Mais voilà qu'un matin
Une petite voix s'est élevée
Et dans les rues enfumées
Court, pour les exilés, l'idée du retour

L'arbre du jardin donne des pousses,
Le greffon ne tarde jamais à prendre force
Mais les fruits ne mûrissent guère
Chaque bouchée (de pain) doit être gagnée.
Ce figuier-là fut bien stérile,
La véritable vie est restée là-bas,
Je fus bien fou de l'y laisser
Car j'ai, ce faisant, perdu ma liberté.

Il y a quelques années l'idée ne me serait même pas venue
D'abandonner le rire et les plaisanteries.
Ce vol aveugle du papillon de nuit
Autour des lumières de la ville.
Mais allez donc décrocher la petite voix
Quand elle s'est insinuée en vous?
Elle s efixe et répète sans cesse sa ferme volonté.

----------JF----------


DER GEDANKE AN DIE RÜCKKEHR 

Paris hat eine betörend-schwüle Stimme
Auch ich ließ mich von ihr verführen
Wie Gold erschien mir jeder Stein
Und elektrisches Licht wie Sonnenschein
Mit der Familie war man gekommen
Wie all die anderen, um Kohle zu machen
Und bald schon war, unter Scherzen und Lachen
Der bittere Wohlstands-Pakt angenommen

Doch eines Tages erhob sich ein Stimmchen
Zu uns im Exil sprach es, ohne Pause
Und zwischen Dunst und Qualm der Straßen
Kursiert der Gedanke an die Rückkehr nach Hause

Er treibt aus und wächst an, der Baum im Garten
Was verpflanzt wird, nimmt schnell zu an Kraft
Doch Früchte, die reifen, sind nicht zu erwarten
Nach jedem Tag Brotverdienst ist man geschafft
So musste dieser Feigenbaum verblassen
Blieb doch da drüben das wahre Leben
Ich war ganz schön dumm, es dort zu lassen
Und meine Freiheit dadurch aufzugegeben

Vor Jahren noch hätt' ich nie daran gedacht
Das Lachen und die Scherze zurückzulassen
Der blinde Falter, der flattert in der Nacht
Um die Stadtlichter dieser Straßen
Doch seit dieses Stimmchen sich festgesetzt
Lässt es sich nicht mehr bringen zur Stille
Es beharrt in der Brust, unausgesetzt
Wiederholt es ständig "es ist mein Wille"

----------GMK----------


DE GEDACHTE TERUG TE GAAN

De zwoele stem van Parijs betovert
En ik ben erdoor veroverd
Van goud leken haar gele stenen
Haar lichtjes die als zonnen schenen
Met je familie vind je een dak
Met allen die pikken uit eenzelfde bak
Kakel je mee en in een mum van tijd
Is je bittere pact met de welvaart een feit

Op een dag begint dat stemmetje te praten
Het spreekt ons, de ontheemden, aan
En door de nevel en mist van de straten
Waart de gedachte naar huis terug te gaan

De boom in de tuin loopt uit en groeit op
Het aanslaan van een ent gaat rap
Maar zijn vruchten sterven al in de knop
Want zuur verdiend wordt elke hap.
Deze vijg heeft slechts voze vruchten gegeven
Het echte leven is ginds achtergebleven
Stom was ik destijds om het te laten gaan
Daardoor heb ik mijn vrijheid af moeten staan

De afgelopen jaren viel er niet over te praten
Om de vrolijke praatjes hier achter te laten
De malle vlinder fladdert maar wat
Rondom de lichtjes van haar stad
Maar raak dat stemmetje maar eens kwijt
Als het zich in je hart vastbijt
Blijft het daar zitten en houdt zich niet stil
Maar blijft steeds herhalen dat het iets wil

----------MV----------

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire